Аўша́к ’аконны ці дзвярны вушак’ (Касп.). Гл. вушак, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўторы і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jamb

[dʒæm]

n.

вуша́к -а́ m. (ако́нны або́ дзьвярны́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fénsterkreuz

n -es, -e ако́нны пераплёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праём м. проём;

ако́нны п. — око́нный проём;

дзвярны́ п. — дверно́й проём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падако́ннік, ‑а, м.

Дошка або каменная пліта, устаўленая ці ўмураваная гарызантальна ў аконны праём знізу. Падако былі густа застаўлены вазонамі. Бядуля. [Рыгор] падышоў бліжэй да акна, абапёрся локцямі на падаконнік. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люка́рна

(фр. lucarne)

невялікі аконны праём на даху або купальным пакрыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

проём праём, род. праёма м.;

око́нный проём ако́нны праём;

дверно́й проём дзвярны́ праём;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераплёт, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. пераплесці.

2. Цвёрдая вокладка, у якую, пераплятаючы, устаўляюць кнігу, сшытак і пад.

Скураны п.

3. Рама, рашотка, агароджа з перакрыжаваных перакладзін.

Аконны п.

4. перан. Складанае, цяжкае становішча.

Трапіць у п.

|| прым. пераплётны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралёт¹, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адкрытая прастора паміж чым-н.

Шырокі п. вуліцы.

Аконны п.

2. Адлегласць паміж суседнімі пунктамі апоры ў збудаваннях.

Мост на два пралёты.

3. Участак чыгуначнага шляху паміж станцыямі; перагон (разм.).

4. Свабодны прамежак у лесвічнай клетцы шматпавярховага будынка.

|| прым. пралётны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амбразу́ра

(фр. embrasure)

1) адтуліна ў сцяне абарончага збудавання для стральбы; байніца;

2) аконны ці дзвярны праём у дамах, вежах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)