Аўша́к ’аконны ці дзвярны вушак’ (Касп.). Гл. вушак, адносна фанетыкі параўн. аўдод, аўторы і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jamb

[dʒæm]

n.

вуша́к -а́ m. (ако́нны або́ дзьвярны́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fénsterkreuz

n -es, -e ако́нны пераплёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праём м. проём;

ако́нны п. — око́нный проём;

дзвярны́ п. — дверно́й проём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падако́ннік, ‑а, м.

Дошка або каменная пліта, устаўленая ці ўмураваная гарызантальна ў аконны праём знізу. Падако былі густа застаўлены вазонамі. Бядуля. [Рыгор] падышоў бліжэй да акна, абапёрся локцямі на падаконнік. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люка́рна

(фр. lucarne)

невялікі аконны праём на даху або купальным пакрыцці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

проём праём, род. праёма м.;

око́нный проём ако́нны праём;

дверно́й проём дзвярны́ праём;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераплёт, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. пераплесці.

2. Цвёрдая вокладка, у якую, пераплятаючы, устаўляюць кнігу, сшытак і пад.

Скураны п.

3. Рама, рашотка, агароджа з перакрыжаваных перакладзін.

Аконны п.

4. перан. Складанае, цяжкае становішча.

Трапіць у п.

|| прым. пераплётны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пралёт¹, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адкрытая прастора паміж чым-н.

Шырокі п. вуліцы.

Аконны п.

2. Адлегласць паміж суседнімі пунктамі апоры ў збудаваннях.

Мост на два пралёты.

3. Участак чыгуначнага шляху паміж станцыямі; перагон (разм.).

4. Свабодны прамежак у лесвічнай клетцы шматпавярховага будынка.

|| прым. пралётны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амбразу́ра

(фр. embrasure)

1) адтуліна ў сцяне абарончага збудавання для стральбы; байніца;

2) аконны ці дзвярны праём у дамах, вежах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)