ако́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акорваць — акарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкары́ць, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак.

Тое, што і акарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́рваць гл акарыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ако́раны (очищенный от коры) окорённый; см. акары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наако́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Акарыць вялікую колькасць чаго‑н. Наакорваць бярвёнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́рваць несов. (очищать от коры) окоря́ть; см. акары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наако́рваць сов. (во множестве) очи́стить от коры́; см. акары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аб..., прыстаўка (гл. а...¹).

Ужыв. замест «А...¹»:

а) перад галоснымі: абысці, абыграць, абумовіць, абярнуцца;

б) у некаторых выпадках перад зычнымі: абдумаць, абмяняць, абжаць;

2) нароўні з прыстаўкай «А...¹» перад зычнай: абгарадзіць, абкарыць, абкантаваць (агарадзіць, акарыць, акантаваць);

3) для ўтварэння дзеяслова са знач. прычыніць страту каму-н.: абважыць, абмераць, абхітрыць;

4) для ўтварэння дзеяслова са знач. не ўлічыць, абысці каго-, што-н. пры размеркаванні чаго-н.: абдзяліць, абмінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акарыць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад кары. І вочы яго і нос, непамерна доўгі і чырвоны, пабіты на дзірачкі, як акораная чачоткавая бяроза, і ўся постаць дзеда Піліпа ператвараецца ў знак запытання. Колас. Сярод акораных васкова-жоўтых елак былі раскіданы буданы. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)