азанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыць (ператвараць) у азон (пра кісларод).

2. Зрабіць (рабіць) азанізацыю. Азанаваць пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ozone

[ˈoʊzoun]

n.

азо́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ozon, ~u

м. хім. азон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ozoniferous

[,oʊzəˈnɪfərəs]

adj.

які́ ма́е ў сабе́ азо́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ozón

n -s хім. азо́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ozónreich

a бага́ты на а́зон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

азанава́ць

(ад азон)

1) ператвараць у азон (пра кісларод);

2) рабіць азанізацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ozónhaltig

a хім. які́ ўтры́млівае азо́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

азанава́ць, ✂; зак. і незак. (спец.).

  1. Ператварыць (ператвараць) у азон.

    • А. кісларод.

  2. Ачысціць (ачышчаць) азонам.

    • А. памяшканне.

|| наз. азанаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

азана́тар

(ад азон)

прыбор для атрымання азону, для азанавання паветра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)