абстра́ктны, -ая, -ае.

Заснаваны на абстракцыі (у 1 знач.); адцягнены; проціл. канкрэтны.

Абстрактныя паняцці.

Абстрактнае мысленне.

|| наз. абстра́ктнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

abstract​2 [ˈæbstrækt] adj. абстра́ктны, адця́гнены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

notional [ˈnəʊʃənl] adj.

1. fml разумо́вы; абстра́ктны, адця́гнены

2. ling. паняці́йны; знамяна́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

abstrakcyjny

абстрактны, адцягнены, адарваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

abstrákt

a абстра́ктны, абстрагава́ны, адця́гнены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

notional

[ˈnoʊʃənəl]

adj.

1) адця́гнены, абстра́ктны; разумо́вы

2) уя́ўны; нерэа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абстра́ктны

(ад лац. abstractio = адцягненне, аддаленне)

адцягнены, заснаваны на абстракцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абстрактны, адцягнены

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

абстра́ктны

(лац. abstractus)

адцягнены, неканкрэтны (проціл. канкрэтны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ábgezogen

a адця́гнены, абстра́ктны

~er Begríff — высок. абстра́ктнае паня́цце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)