адця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

1. Рух, пры якім халодная зброя, бізун і пад. пры ўдары адцягваецца крыху назад. Удар з адцяжкай.

2. Разм. Наўмыснае адцягванне выканання чаго‑н., перанясенне чаго‑н. на пазнейшы час. Адцяжка водпуску.

3. Спец. Снасць (трос, канат і пад.), якой умацоўваюць што‑н., адцягваючы яе ўбок. Садоўнікі ўзварушвалі .. зямлю каля тоўстых дрэў, папраўлялі на ствалах драцяныя адцяжкі. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отвлече́ние ср.

1. (действие) адцягне́нне, -ння ср.; неоконч. адця́гванне, -ння ср.;

для отвлече́ния внима́ния для адцягне́ння ўва́гі;

2. (абстрагирование) адцягне́нне, -ння ср., абстрагава́нне, -ння ср.;

3. (абстракция) филос. абстра́кцыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

промедле́ние ср. прамару́джанне, -ння ср.; неоконч. прамару́джванне, -ння ср.; (затяжка) заця́жка, -кі ж.; неоконч. заця́гванне, -ння ср.; (оттяжка) адця́жка, -кі ж.; неоконч. адця́гванне, -ння ср.;

без промедле́ния без прамару́джвання (заця́жкі, адця́жкі); (немедленно) неадкла́дна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)