адсе́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсейваць — адсеяць і адсейвацца — адсеяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсяваць — адсеяць і адсявацца — адсеяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адсеяцца.

2. Зал. да адсяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отсе́яться в разн. знач. адсе́яцца;

о́труби отсе́ялись от муки́ во́труб’е адсе́ялася ад мукі́;

отсе́яться ро́жью адсе́яцца жы́там;

часть слу́шателей отсе́ялась перен. ча́стка слухачо́ў адсе́ялася.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́яцца, усе́юся, усе́ешся, усе́ецца; усе́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца мноствам чаго-н.

Усеялася неба зорамі.

Луг усеяўся кветкамі.

2. Кончыць сяўбу, адсеяцца (разм.).

Брыгада ўсеялася.

|| незак. усе́йвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадсява́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся; ‑аюцца; зак.

Адсеяцца — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. [Макрына:] — Ужо ўсе паадсяваліся, а ў мяне і не пачата... Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́йвацца несов., возвр., страд

1. см. адсява́цца;

2. перен. отсе́иваться; см. адсе́яцца 2, адсе́йваць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсява́цца несов.

1. отсе́иваться, отсева́ться; см. адсе́яцца 1;

2. страд. отсе́иваться, отсева́ться; пересева́ться, пересе́иваться; см. адсява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усе́яцца, усеюся, усеешся, усеецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца, запоўніцца вялікай колькасцю чаго‑н. Усеялася неба зорамі.

2. Разм. Кончыць сяўбу, адсеяцца. Вясной, як толькі ўсеяліся, Варанецкі пачаў думаць пра асушэнне балота. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́ў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсейваць, адсяваць — адсеяць і адсейвацца, адсявацца — адсеяцца.

2. Тое, што адсеялася ў часе прасейвання, што аказалася непрыдатным, што не адпавядае запатрабаванням і асталося за межамі чаго‑н. У трэцяй, апошняй, групе застаўся самы адсеў, — старыя мужчыны, ужо не касцы, і падлеткі — яшчэ не касцы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)