отплёскивать несов. (отливать, плеснув) разг. адліва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адліва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адліцца.

2. Тое, што і адліваць (у 2 знач.). Ужо здалёку відаць вежы цэркваў і касцёлаў, якія золатам у небе адліваюцца. Бядуля.

3. Зал. да адліваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адліваць — адліць (у 1–4 знач.); адліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адліва́цца I несов., возвр., страд. отлива́ться; см. адлі́цца I, адліва́ць I

адліва́цца II несов., возвр., страд. отлива́ться; см. адлі́цца II, адліва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адцы́ркваць

‘адліваць, даіць маленькімі струменьчыкамі што-небудзь (адцыркваць малако); пляваць праз зубы што-небудзь (адцыркваць сліну)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адцы́ркваю адцы́ркваем
2-я ас. адцы́ркваеш адцы́ркваеце
3-я ас. адцы́рквае адцы́ркваюць
Прошлы час
м. адцы́ркваў адцы́рквалі
ж. адцы́рквала
н. адцы́рквала
Загадны лад
2-я ас. адцы́рквай адцы́рквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адцы́ркваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ábgießen

* vt

1) зліва́ць; адліва́ць

2) адліва́ць (рабіць з дапамогай ліцця)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odlewać

незак. адліваць; тэх. ліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ку́ля, -і, мн. -і, куль, ж.

Невялікі свінцовы або стальны прадаўгаваты снарад для стральбы з ручной агнястрэльнай зброі і кулямётаў.

Трасіруючая к.

Бранябойная к.

◊

Адліваць кулі (разм.) — ілгаць, хлусіць.

Вылецець куляй (разм.) — імкліва выбегчы адкуль-н.

|| прым. кулявы́, -а́я, -о́е.

Кулявое раненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адлі́віца ’дошка, што прыбіваецца ніжэй шалёўкі, каб вада з шалёўкі не цякла на сцяну’ (КЭС, лаг.) да адліваць, ліць. Гл. адліў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ábschütten

vt

1) зліва́ць, адліва́ць, адсыпа́ць, ссыпа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)