аддзіра́цца несов., возвр., страд. отрыва́ться; отдира́ться; см. ададра́цца, аддзіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oddzierać

незак. аддзіраць, адрываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лупок ’ракавіна бяззубкі (Anodonta mutabilis)’ (карэліц., Жыв. сл.). Да лупі́ць 1 ’аддзіраць’. Па ўтварэнню тое ж, што і польск. łupek ’сланец > праформа lupъkъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

узрыва́ць

1. (разбураць выбухам) spréngen vt; zünden vt (зарадам);

2. (аддзіраць) ábreißen* vt, herúnterreißen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)