саламатрэ́с, ‑а, м.

Прыстасаванне ў малатарні для аддзялення саломы ад зерня і мякіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухапа́рнік, ‑а, м.

Спец. Частка паравога катла, якая служыць для аддзялення ад нары кропель вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардына́тар, ‑а, м.

Доктар бальніцы, клінікі і пад., які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення. Ардынатар пры стацыянары.

[Ад лац. ordinator — распарадчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для аддзялення карысных выкапняў ад пустых народ шляхам адсадкі. Адсадачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддзялённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аддзялення (у 4 знач.). Аддзялённы камандзір.

2. у знач. наз. аддзялённы, ‑ага, м. Камандзір аддзялення. У арміі Бяссонаў доўга служыў і салдатам, і аддзялённым, і ўзводным, і ротным — усё ў пяхоце, у танкавую часць ён трапіў многа пазней. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юне́ц, юнца, м.

Разм. пагард. Пра нявопытнага юнака, падлетка. [Андрэй:] — Падыдзе камандзір аддзялення, юнец зялёны, з чарговага прызыву. Надзьме губы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згушча́льнік, ‑а, м.

Спец.

1. Апарат для аддзялення цвёрдых часцінак ад вадкасці.

2. Рэчыва, якое дабаўляюць да другога рэчыва або сумесі для згушчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сепараты́зм, ‑у, м.

Імкненне да аддзялення, адасаблення. // У буржуазных шматнацыянальных дзяржавах — рух нацыянальнай меншасці за аддзяленне і ўтварэнне самастойнай дзяржавы або аўтаномнай вобласці.

[Фр. separatisme ад лац. separatus — аддзелены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сегрэгацыя,

палітыка прымусовага аддзялення груп насельніцтва.

т. 14, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)