адвя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адвязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвязваць — адвязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odwiązać

зак. адвязаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адвя́зваць несов. отвя́зывать; (отделять — ещё) открепля́ть; см. адвяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́чаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Спец. Адвязаць прычал (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпя́ць (адвязаць) lósbinden* vt, lósmachen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адпя́ць, адапну́, адапне́ш, адапне́; адапнём, адапняце́, адапну́ць; адпя́ў, -пя́ла; адапні́; адпя́ты; зак., каго-што.

1. Аддзяліць, павесіўшы фіранку, штору і пад.

А. сабе куток у хаце.

2. Адвязаць што-н. падцягнутае.

А. падпругу ў каня.

|| незак. адпіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адвязаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадвязваць чамаданы з багажнікаў. □ Хлопцы паадвязвалі кароў, і тыя.. памчаліся да аборы. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

открепи́ть сов.

1. адмацава́ць; (отвязать) адвяза́ць, мног. паадвя́зваць;

2. (снять с учёта) адмацава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cast off

а) адвяза́ць, вы́зваліць

б) зако́нчыць апо́шні радо́к у вяза́ньні, зьняць з прутка́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)