огу́льно нареч.

1. агу́льна;

2. беспадста́ўна, неабгрунтава́на;

3. о́птам; см. огу́льный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэлектуалі́зм, ‑у, м.

1. Кніжн. Насычанасць думкамі, ідэямі; філасофская змястоўнасць.

2. У псіхалогіі — ідэалістычны напрамак, які абсалютызуе інтэлектуальныя працэсы, адрываючы іх ад жыццёвай асновы і агульна-гістарычнай практыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

commonly

[ˈkɑ:mənli]

adv.

звыча́йна; агу́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Наагу́л ’увогуле, наогул’ (Гарэц., Яруш., Касп., Бяльк.), наогул (ТСБМ), укр. навгу́л ’агульна, усе разам’, польск. na ogół ’увогуле, агульна, без дэталізацыі’. Ад агу́л ’усе разам, гурт’ (гл. агульны); адносна літаратурнай формы можна выказаць меркаванне аб запазычанні з польск. (націск, адсутнасць пратэзы перад о́).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

by and large

наагу́л, агу́лам, агу́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Во́глам ’толькі’ (Мат. Гом.). Відавочна, з агулам, увогуле (гл.). Параўн. рус. дыял. оглом ’агульна, без разбору’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

usual

[ˈju:ʒuəl]

adj.

звыча́йны, агу́льна ўжыва́ны

•

- as usual

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Спецыяльныя школы (агульна-адукацыйныя) 2/15; 10/18, 186; 11/334

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

well-known

[,welˈnoʊn]

adj.

1) агу́льна ве́дамы (факт)

2) шыро́ка ве́дамы, славу́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

агулам, агульна; скопам, без разбору (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)