Вагу́лам. Гл. агулам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звінава́ціць, ‑вачу, ‑ваціш, ‑ваціць; зак., каго.

Прызнаць вінаватым; абвінаваціць. Не хачу звінаваціць у нядбайнасці і непавазе да мовы газетных работнікаў агулам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

generalnie

агулам; увогуле; цалкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пашту́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вылічваецца за кожную штуку, асобны прадмет. Паштучная аплата. // Які выпускаецца, прадаецца і пад. штукамі, не агулам. Паштучны продаж. Паштучная апрацоўка дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Га́музамагулам’ (БРС). Рус. дыял. га́музом, укр. га́музом. Паводле Фасмера (1, 391), адносіцца да дзеяслова гомза́ть ’кішэць’ < *gъmъz‑. Трубачоў (Эт. сл., 7, 195) пад *gъmъz‑ разглядае многа славянскіх лексем, у тым ліку рус. гомоз ’мноства’, го́мозом ’усе разам’, га́маз ’маса, мноства’, га́мазам ’разам, агулам’, укр. га́муз ’мякаць; бацвінне (ад буракоў, лісты капусты)’, га́музомагулам’, бел. га́музам ’тс’, гаму́з ’шум’. Што гэта слова адносіцца іменна да групы *gъmъz‑, можна не сумнявацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

by and large

наагу́л, агу́лам, агу́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

walnie

агульна, агулам, хаўрусам, талакой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́музам прысл разм (агулам) lles zusmmen, auf inen Schlag

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́глам ’толькі’ (Мат. Гом.). Відавочна, з агулам, увогуле (гл.). Параўн. рус. дыял. оглом ’агульна, без разбору’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

generally

[ˈdʒenərəlɪ]

adv.

1) у бальшыні́ выпа́дкаў, звыча́йна

He is generally on time — Ён звыча́йна прыхо́дзіць у ча́с

2) агу́лам, шыро́ка

3) агу́льна, у агу́льных ры́сах, без падрабя́знасьцяў і дэта́ляў

generally speaking — агу́лам ка́жучы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)