ага́IIутвердительная част., прост.ага́, так, але́, ну;
ты был там? — Ага́! ты быў там? — Ага́ (так)!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ага́.
1.часц.Ужыв. пры выказванні згоды, сцвярджэння, пры ўспамінанні чаго-н., пры перамене тэмы гутаркі, для выказу у́шчування, папроку.
Чуеш? Ага, чую.
Усе прыехалі? Ага.
Ага, спазніўся?
2.выкл. Вокліч з пераможнай інтанацыяй; выказвае здагадку, радаснае здзіўленне; выражае насмешку, злараднасць, пагрозу і пад.
Ага!
Папаўся!
Ага!
Ты тут!
Ага, разумею.
А ён пераможа.
Ага!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ты́сяцкийист. ты́сяцкі, -агам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
yea[jeɪ]n.dated так, але́, ага́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
yep[jep]interj.infml але́, ага́, так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АГА́-ХАН,
тытул імама мусульманскай шыіцкай секты ісмаілітаў. Нададзены шахам Ірана ў сярэдзіне 19 ст. 46-му імаму Хасану Алі-шаху, пасля якога тытул пераходзіў да яго нашчадкаў: ага-хан II — Алі-шах (п. 1885); ага-хан III — Султан Махамед-шах (1877—1957) прадстаўляў у 1934—37 у Лізе нацый Індыю; ага-хан IV [з 1957 — шах Карым аль-Хусейні (н. 1937)].