рустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Абліцоўваць рустамі. Руставаць фасад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанерава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Абліцоўваць фанерай (у 1 знач.). Фанераваць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

veneer​2 [vəˈnɪə] v.

1. (with/in) абшыва́ць фане́раю; абліцо́ўваць

2. маскірава́ць, надава́ць вы́гляд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

венірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Абліцаваць (абліцоўваць) цвёрдымі або каштоўнымі пародамі дрэва. Веніраваць фанеру дубам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kácheln

vt абліцо́ўваць ка́фляй

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

revet

[rɪˈvet]

v.t.

тынкава́ць, абклада́ць (сьце́ны, адхо́ны); абліцо́ўваць (сьцяну́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

täfeln

vt абліцо́ўваць, кла́сці (парке́т)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

футрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

1. У тэхніцы: абліцоўваць унутраную паверхню чаго-н. вогнетрывалымі або хімічна стойкімі матэрыяламі.

Ф. металургічную печ.

2. У кравецкай справе: падшываць футрам вопратку.

3. У сталярскай справе: абшываць дошкамі, абшалёўваць.

|| наз. футрава́нне, -я, н. і футро́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́фля ж. Káchel f -, -n; Flíese f -, -n (плітка) ;

абліцо́ўваць ка́фляй буд. kacheln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абліцо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліцоўваць — абліцаваць.

2. Слой будаўнічага матэрыялу, які пакрывае паверхню асноўнага матэрыялу (для трываласці і прыгажосці). Светлая абліцоўка надавала.. [дому] лёгкасць, у гэты дом хацелася зайсці. Шахавец. // Матэрыял, якім абліцоўваюць. Керамічная абліцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)