накали́ться

1. напалі́цца; нагрэ́цца, мног. панаграва́цца;

2. перен. распалі́цца; абвастры́цца; раз’ю́шыцца, раззлава́цца;

◊

атмосфе́ра накали́лась атмасфе́ра распалі́лася (абвастры́лася);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изощри́ться

1. вы́танчыцца; абвастры́цца; разві́цца; удаскана́ліцца; рафінава́цца;

2. (напрактиковаться) разг. напрактыкава́цца, набі́ць руку́; (наловчиться) налаўчы́цца; см. изощря́ться​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaognić się

зак.

1. запаліцца;

2. пачырванець, зрабіцца чырвоным;

3. перан. разгарэцца; абвастрыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завастры́цца, ‑вострыцца; зак.

1. Зрабіцца вострым. Аловак добра завастрыўся. // Звузіцца, зрабіцца танейшым, вуглаватым (пра рысы твару). Пасля таго як нарадзілася дзіця, Ірына схуднела. Вочы яе запалі, скулы завастрыліся. Новікаў. Твар юнака крыху асунуўся, ад чаго завастрыўся яго роўны даўгаваты нос. Пестрак.

2. перан. Зрабіцца больш рэзкім, ярка выражаным. Пытанне завастрылася яшчэ больш. // Стаць больш вострым, напружаным; абвастрыцца. На здарэнні з Баешкам завастрылася класавая пільнасць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвастра́цца несов.

1. в разн. знач. обостря́ться; (делаться напряжённым — ещё) накаля́ться, нака́ливаться; (делаться более восприимчивым — ещё) изощря́ться; см. абвастры́цца;

2. страд. обостря́ться; накаля́ться, нака́ливаться; изощря́ться; см. абвастры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узмацні́цца, узмацня́цца sich verstärken; sich stéigern; (an Kraft, an Stärke, an Gewált) zúnehmen* vi, héftiger wérden; sich verschärfen, sich zúspitzen (абвастрыцца); ánwachsen* vi (s) (пра вецер, буру); um sich gréifen* (пра эпідэмію, пажар)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

усхадзі́цца, ‑хаджуся, ‑ходзішся, ‑ходзіцца; зак.

Дайсці да крайняй ступені праяўлення чаго‑н., раз’юшыцца. Дзед Нупрэй так усхадзіўся з нажом, што нечакана аж перарэзаў грабільна і, плюнуўшы злосна, кінуў яго за плот. Лынькоў. — Гэта ж пяць вёрст да тае школы, а зімою без ботаў і кажуха хлопец замерзне. А дзе я іх вазьму яму? — усхадзілася бабка. Каліна. У засценку ўсхадзіліся пеўні, спявалі без пары, — напэўна, на перамену надвор’я. Чарнышэвіч. // Пачаць дурэць, сваволіць. Усхадзіліся дзеці — не суняць. // Пачаць бушаваць, разбушавацца (пра з’явы прыроды). Усхадзіўся вецер. □ Усхадзіўся лес шумлівы, — Вые воўк. Конь спаткнуўся палахлівы. Стой, яздок! Чарот. [Дзяўчына:] — Мароз страшэнны, завіруха ўсхадзілася такая, што, здаецца, машыну перакуліць. Марціновіч. // Абвастрыцца (пра хваробы). Калі ўсходзіцца радыкуліт, можна грэлку прыкласці. Гроднеў. Той дзень.. [жанчына] ледзь дабыла да вечара — усхадзіўся жывот, ламала паясніцу, паднялася гарачка. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)