защити́тельный

1. абараня́льны, абаро́нчы;

2. (предохранительный) засцерага́льны; ахо́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

defensív

a абаро́нчы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

defensive [dɪˈfensɪv] adj.

1. абаро́нны, абаро́нчы

2. : He has a defensive manner. Ён як быццам апраўдваецца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абаро́на, -ы, ж.

1. гл. абараніць.

2. Сукупнасць сродкаў, неабходных для адпору ворагу.

Мацаваць абарону краіны.

3. Сістэма абарончых збудаванняў.

Прарваць абарону ворага.

4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні.

Сведкі абароны.

Гуляць у абароне.

|| прым. абаро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Schútzbündnis

-ses, -se абаро́нчы саю́з [хаўру́с]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абво́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Лінія, паласа, праведзеная вакол чаго‑н.

2. Лінія ўмацаванняў вакол чаго‑н. Абарончы абвод.

3. звычайна мн. (абво́ды, ‑аў). Вонкавыя абрысы корпуса судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verféchtbar

a

1) даказа́льны

2) абаро́нчы, абараня́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vertéidigungsstellung

f -, -en абаро́нчая пазі́цыя [паласа́], абаро́нчы рубе́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

defensive

[dɪˈfensɪv]

1.

adj.

абаро́нчы; абаро́нны, прызна́чаны для абаро́ны

2.

n.

абаро́нная пазы́цыя; абаро́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

defensywny

defensywn|y

абарончы;

taktyka ~a — абарончая тактыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)