ост (род. о́сту) м., мор., метеор. ост

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зюйд-о́ст, -ту м., мор., метеор. зюйд-о́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ост мор., метеор. ост, род. о́сту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зюйд-зюйд-о́ст зюйд-зюйд-о́ст, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зюйд-о́ст мор., метеор. зюйд-о́ст, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

норд-о́ст норд-о́ст, род. норд-о́сту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ост-И́ндия геогр. уст. Ост-І́ндыя, -дыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Генеральны план «Ост», гл. «Ост»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

норд, -у, М но́рдзе, м. (спец.).

Поўнач, паўночны напрамак, а таксама паўночны вецер.

Н.-вест. (паўночны захад, паўночна-заходні вецер). Н.-ост (паўночны ўсход, паўночна-ўсходні вецер).

|| прым. но́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ост, ‑у, М осце, м.

Спец.

1. Усход, усходні напрамак.

2. Усходні вецер.

[Ням. Ost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)