Verbum

кампіля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Праца, заснаваная на выкарыстанні ўжо вядомых прац і чужых вынікаў без самастойнага даследавання першакрыніц і вывадаў, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

К. чужых думак.

Літаратурная к.

кампле́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

К. мэблі.

К. сурвэтак.

|| прым. кампле́ктны, -ая, -ае.

камплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Дапаўняць да камплекта, складаць камплект чаго-н.

К. бібліятэку.

|| зак. скамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і укамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. камплектава́нне, -я, н. і камплекто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

|| прым. камплекто́вачны, -ая, -ае.

кампле́кцыя, -і, ж.

Целасклад чалавека.

Чалавек магутнай камплекцыі.

кампліме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Пахвальны водзыў, прыемныя словы.

Сказаць каму-н. к.

|| прым. камплімента́рны, -ая, -ае (кніжн.).

кампо́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Угнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання з зямлёй.

|| прым. кампо́ставы, -ая, -ае.

кампо́сцер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат для прабівання ўмоўных знакаў кантролю на пасажырскіх білетах і іншых дакументах.

|| прым. кампо́сцерны, -ая, -ае.

кампо́т, -у, М -по́це, мн. -ы, -аў, м.

Салодкае пітво са звараных у вадзе ягад, садавіны.

|| прым. кампо́тны, -ая, -ае.

кампраметава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Ставіць у няёмкае становішча, няславіць каго-н. чым-н.

|| зак. скампраметава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. кампрамета́цыя, -і, ж. і кампраметава́нне, -я, н.

кампрамі́с, -у, мн. -ы, -аў, м.

Пагадненне з кім-н. на аснове ўзаемных уступак.

Пайсці на к.

|| прым. кампрамі́сны, -ая, -ае.

Кампраміснае рашэнне.