абарачэ́нне, -я, н.

Тое, што і абарот (у 1 і 4 знач.).

А.

Зямлі вакол Сонца.

Грашовае а.

Пусціць у а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абе́гчы, абягу́, абяжы́ш, абяжы́ць; абяжы́м, абежыце́, абягу́ць; абяжы́; абе́ганы; зак., каго-што.

Тое, што і абабегчы.

|| незак. абяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпячы́ся, -пяку́ся, -пячэ́шся, -пячэ́цца; -пячо́мся, -печаце́ся, -пяку́цца; -пёкся, -пякла́ся, -ло́ся; -пячы́ся; зак.

Тое, што і апячыся.

|| незак. абпяка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Тое, што і ахінуць.

|| незак. абхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. абшыць.

2. Тое, чым абшыта што-н.

Футравая а.

|| прым. абшы́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кава́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Тое, што і кусок.

|| памянш. кава́лачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кава́лкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́рам, -у, м.

1. Скаромная (мясная або малочная) ежа.

Чым такі с., ды лепш нішчымніца (прыказка).

2. Тое, што і мясаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смарка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што і без дап.

Тое, што і смаркацца.

С. нос.

|| зак. вы́смаркаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ртнасць, -і, ж. (спец.).

1. Тое, што і гатунковасць.

2. Прыналежнасць да высокага або каштоўнага сорту (пра культурныя расліны).

С. пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старасве́тчына, -ы, ж.

1. Даўніна, часы, якія даўно мінулі.

2. Тое, што створана ў далёкія часы і існуе да нашых дзён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)