жыві́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тое, што прыдае каму-, чаму-н. жывасць, прывабнасць, своеасаблівасць.

Была ў яго свая адметная ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заахво́чванне, -я, н.

1. гл. заахвоціць.

2. Тое, што заахвочвае каго-н. да чаго-н.; пахвала, узнагарода.

Атрымаць з. ад кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазірну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

Тое, што і заглянуць.

З. у твар.

|| незак. зазіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Тое, што і запытаць (у 1 знач.).

З. пра сяброў.

|| незак. запы́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затра́та, -ы, ДМа́це, мн. -ы, -ра́т, ж.

1. гл. затраціць.

2. звычайна мн. Тое, што затрачана, выдаткавана.

Непрадукцыйныя затраты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звы́чны, -ая, -ае.

1. Добра знаёмы, прывычны.

З. занятак.

2. Тое, што і звыклы (у 2 знач.).

|| наз. звы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звяру́га, -і, Му́зе, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Вялікі страшны звер.

2. Тое, што і звер (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здаво́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак., чым (разм.).

Тое, што і задаволіцца.

|| незак. здавальня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца і здаво́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здзе́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., здзярэ́цца; здзёрся, здзе́рлася; зак.

Тое, што і садрацца.

Лыка лёгка здзерлася.

|| незак. здзіра́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і палонны.

|| ж. пало́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пало́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)