Verbum

доўгажыхар, ✂, м.

Чалавек, які вызначаецца сваім даўгалеццем.

• Гэтаму доўгажыхару 120 год.
• Дрэвы-доўгажыхары (перан.).
• Арол-д. (перан.).

|| ж. доўгажыхарка, ✂.

|| прым. доўгажыхарскі, ✂.

забыццё, ✂, н.

1. Стан, пры якім чалавек траціць памяць.

   • Упасці ў з.

2. Стан непрытомнасці, трызнення.

   • Разам наплывае з.

◊

• Аддаць забыццю — лічыць забытым што-н.

зайздросны, ✂.

1. Які заўсёды зайздросціць, поўны зайздрасці, які выражае зайздрасць.

   • З. чалавек.
   • З. позірк.

2. Здольны абудзіць зайздрасць.

   • З. лёс.
   • Зайздроснае здароўе.

|| наз. зайздроснасць, ✂.

звар’яцелы, ✂.

1. Які страціў розум, псіхічна хворы.

   • З. чалавек.
   • Крычыць нібы з.

2. Безразважны, раз’юшаны (разм.).

   • З. ад злосці, ён біў посуд.

|| наз. звар’яцеласць, ✂.

здабытчык, ✂, м.

1. Той, хто займаецца здабычай чаго-н.

   • З. нафты.

2. Чалавек, які здабывае сродкі на жыццё (разм.).

|| ж. здабытчыца, ✂.

|| прым. здабытчыцкі, ✂.

старэць, ✂; незак.

1. Рабіцца старым.

   • З гадамі чалавек старэе.

2. Станавіцца ўстарэлым.

   • Тэхніка старэе.

|| зак. састарэць, ✂, устарэць, ✂ і пастарэць, ✂.

|| наз. старэнне, ✂.

тытан​¹, ✂, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: волат, які ўступіў у барацьбу з багамі Алімпа.

2. перан. Чалавек вялікага таленту, надзвычайнага розуму (высок.).

   • Т. навукі.

ужыўчывы, ✂.

Які ўмее ўжывацца (гл. ужыцца ў 1 знач.), ладзіць з другімі або ўласцівы такому чалавеку.

• У. чалавек.
• У. характар.

|| наз. ужыўчывасць, ✂.