wojujący
1. той, які ваюе;
2. ваяўнічы;
kościół wojujący — ваяўнічы касцёл
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wrzący
wrząc|y
1. які кіпіць;
~a woda — кіпень;
2. бурлівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pantoflarz
м. разм. жарт. муж, які знаходзіцца пад пятой у жонкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
desperat
м. кніжн. які прыйшоў у роспач (адчай); ахоплены роспаччу (адчаем)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
doroczny
doroczn|y
штогадовы; які адбываецца штогод;
targi ~e — штогадовы кірмаш
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АПАПЛЕКСІ́Я
(ад грэч. apoplēssō разбіваць ударам),
кровазліццё, што хутка развіваецца, у які-небудзь орган, напр. мозг (гл. Інсульт).
т. 1, с. 418
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АТЛЕ́Т
(ад грэч. athlētēs барэц),
1) спартсмен, які займаецца атлетыкай.
2) Чалавек моцнага складу і вялікай фіз. сілы.
т. 2, с. 74
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
нова... (а таксама нава...).
Першая састаўная частка складаных слоў у знач.:
1) новы (у 1 знач.), які ўпершыню з’явіўся, напр.: новазаведзены, новаўтварэнне;
2) які адносіцца да новых месц, да новага месца, напр.: новаадкрывальнік, новапасяленец;
3) не старажытны (у 1 знач.), напр., новаеўрапейскі;
4) які толькі што пачынае што-н., прыступае да чаго-н.; які з’яўляецца навічком, напр.: нованароджаны, новапрызначаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зале́жны, -ая, -ае.
1. Які знаходзіцца ў залежнасці.
З. чалавек.
Залежныя краіны.
2. Абумоўлены чым-н., які ўтрымлівае ў сабе залежнасць (у 2 знач.).
Залежнае становішча.
3. Які выражае залежнасць (у 3 знач.; спец.).
Залежнае слова.
4. У граматыцы: які мае адносіны да форм дзеяслова, якія абазначаюць, што суб’ект падвяргаецца дзеянню з боку аб’екта.
З. стан.
Дзеепрыметнік залежнага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кі́слы, -ая, -ае.
1. Які мае своеасаблівы смак, падобны на смак лімона, журавін.
К. яблык.
К. сок.
2. Які закіс у выніку браджэння, прыгатаваны квашаннем.
Кіслае малако.
Кіслая капуста.
3. перан. Які выражае незадаволенасць; паніклы (разм.).
К. настрой.
К. выраз твару.
4. Які змяшчае кіслату (у 2 знач.; спец.).
Кіслая глеба.
|| наз. кіслата́, -ы́, ДМ -лаце́, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)