стымуля́тар

(ад лац. stimulare = заахвочваць)

1) рэчыва, якое стымулюе развіццё раслін і жывёл;

2) лекавы прэпарат для павышэння разумовай і фізічнай працаздольнасці, для паляпшэння самаадчування.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тафацэно́з

(ад гр. taphos = магіла, пахаванне + -цэноз)

сукупнасць пахаваных у пэўным слаі горных парод рэшткаў раслін, жывёл і слядоў іх жыццядзейнасці (гл. таксама орыктацэноз, танатацэноз).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэнагене́зы

(ад гр. kainos = новы + -генез)

прыстасавальныя прыметы зародка або лічынкі, якія знікаюць у дарослых асобін (напр. пладовыя абалонкі, пупавіна ў вышэйшых жывёл і чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэфаліза́цыя

(ад гр. kephale = галава)

працэс адасаблення галавы і ўключэння аднаго або больш сегментаў тулава ў галаўны аддзел у жывёл у працэсе іх гістарычнага развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эазо́ан

(ад эа- + гр. zoon = жывёліна)

неарганічныя мінеральныя ўтварэнні, адкрытыя ў канцы 19 ст. у Паўн. Амерыцы і памылкова прынятыя за рэшткі старажытнейшых жывёл (форамініфер).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́рак м.

1. Nácken m -s, -, Geníck n -(e)s, -e;

2. (у жывёл) Wíderrist m, Rist m -(e)s, -e;

◊

даць па ка́рку eins auf den Déckel gében* (разм.);

сядзе́ць на ка́рку j-m auf der Tásche líegen*;

атрыма́ць па ка́рку eins aufs Dach bekómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абле́зці

1. (страціць валасы, пер’е) kahl wérden; sich ábreiben* (зношвацца);

каўне́р абляза́е абла́зіць der Pélzkragen wird kahl [réibt sich ab];

2. (ліняць) (sich) háaren (пра жывёл); (sich) häuten (пра змяю); (sich) máusern vi (пра птушак);

3. (пра лак, фарбу) ábbröckeln vi (s), ábgehen* vi (s); die Fárbe verlíeren* (паліняць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ангіятэнзі́н

(ад ангія- + лац. tensus + напружаны)

біялагічна актыўнае рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві жывёл і чалавека і рэгулюе артэрыяльны ціск, водна-солевы абмен, стымулюе сакрэцыю гармонаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апамі́ксіс

(ад апа- + -міксіс)

1) розныя спосабы бясполага размнажэння жывёл і раслін (апагамія, апаспарыя, партэнагенез);

2) утварэнне зародка ў вышэйшых раслін без запладнення і рэдукцыйнага падзелу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арбаві́русы

[н.-лац. arboviruses, ад англ. ar(thropod) bo(me) viruses = вірусы, народжаныя членістаногімі]

група вірусаў пазваночных жывёл і чалавека, якія пераносяцца членістаногімі (кляшчамі, камарамі, маскітамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)