фельдма́ршал, ‑а, м.

Вышэйшае генеральскае званне ў рускай дарэвалюцыйнай і некаторых замежных арміях. // Асоба, якая мае гэта званне. У выдатным сузор’і вялікіх сыноў рускага народа ярка ззяе слаўнае.. імя .. Суворава — фельдмаршала і генералісімуса рускай арміі. «Беларусь».

[Ням. Feldmarschall.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sáftig

a

1) сакаўны́, сакаві́ты

ein ~es Grün — я́рка-зялёны ко́лер

2) разм. сакаві́ты, сма́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ксантафо́ры

(ад гр. ksanthos = жоўты + -фор)

ярка афарбаваныя жоўтыя пігментныя клеткі скуры ніжэйшых пазваночных і некаторых беспазваночных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пансо́

(фр. ponceau = ярка-чырвоны)

група штучных кіслотных фарбавальнікаў для фарбавання воўны і шоўку ў чырвоны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раке́та, -ы, ДМ -ке́це, мн. -ы, -ке́т, ж.

1. Лятальны апарат з рэактыўным рухавіком.

Касмічная р.

2. Баявы снарад, які прыводзіцца ў дзеянне рэактыўнай сілай.

3. Напоўнены піратэхнічнай сумессю снарад, які пасля выстралу ярка свеціцца ў паветры і выкарыстоўваецца для феерверкаў і светлавых сігналаў.

Сігнальная р.

4. Быстраходнае рачное пасажырскае судна на падводных крылах.

Плысці на ракеце.

|| прым. раке́тны, -ая, -ае.

Дзень ракетных войск і артылерыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

flare​2 [fleə] v. пала́ць, я́рка гарэ́ць, успы́хваць; ускіпа́ць (таксама перан.)

flare up [ˌfleəˈʌp] phr. v.

1. успы́хваць

2. выбуха́ць (пра вайну, эпідэмію і да т.п.)

3. чырване́ць

4. ускіпа́ць, узгара́цца, узбуджа́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кармі́н

(фр. carmin, ад ар. kirmiz = барвовы + лац. minium = кінавар)

ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

про́залаць, ‑і, ж.

Залацісты прасвет, залацісты адліў у афарбоўцы. Пабліскваў прозалаццю правы пагон, быццам прышыты да пляча. Пестрак. У ярка-зялёны лісцяны ўбор гаёў прабралася першая прозалаць. Хадкевіч. Серабрыстая нітка — Павуціна плыве. Нехта прозалаць выткаў Па зялёнай канве. Іверс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардына́л, ‑а, м.

1. Вышэйшы пасля папы рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, адзнакамі якога з’яўляюцца чырвоны капялюш і мантыя. // Асоба, якая мае гэты сан.

2. Пеўчая птушка з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

[Ад лац. cardinalis — галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

индивидуа́льность в разн. знач. індывідуа́льнасць, -ці ж.;

индивидуа́льность ка́честв індывідуа́льнасць я́касцей;

я́рко вы́раженная индивидуа́льность я́рка вы́яўленая індывідуа́льнасць;

защи́та челове́ческой индивидуа́льности абаро́на чалаве́чай індывідуа́льнасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)