святлафо́р, ‑а, м.

Сігнальны электрычны ліхтар з чырвоным, жоўтым і зялёным шкельцамі для рэгулявання руху на вуліцах, аўтамабільных дарогах, чыгунках. Цягнік прайшоў. Міма зялёных і чырвоных нерухомых агнёў стрэлак і святлафораў плыў-хістаўся, аддаляючыся, чырвоны стоп-сігнал. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біфіля́р

(ад бі- + лац. filum = нітка)

электрычны праваднік, складзены ў дзве столкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ды́зель-генера́тар

(ад дызель + генератар)

электрычны генератар, які прыводзіцца ў рух дызелем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электро́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Праваднік у выглядзе пласцінкі, стрыжня, шара і пад., праз які электрычны ток уводзіцца ў вадкасць або газ. Дадатны электрод. Адмоўны электрод. // Дэталь машыны, якая падводзіць ток да частак, што апрацоўваюцца пры электразварцы або рэзцы.

[Ад слова электра... і грэч. hodós — дарога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарадзі́ць², -аджу́, -а́дзіш, -а́дзіць; -а́джаны; зак., што.

1. Уставіць зарад (у 1 знач.), патрон у што-н.

З. стрэльбу.

З. гармату.

2. Увесці электрычны зарад (у 2 знач.).

З. электрычную батарэю.

3. Падрыхтаваць да дзеяння, уставіўшы што-н., заправіўшы чым-н.

З. вогнетушыцель.

|| незак. зараджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зараджа́нне, -я, н. і зара́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

adapter

м. электрычны грамафон; прайгравальнік;

tańczyć przy dźwiękach ~a — танцаваць пад гукі грамафона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

torch

[tɔrtʃ]

n.

1) сьве́тач -а m.; пахо́дня, сьвяці́льня f., фа́кел -а m.

2) Brit. электры́чны ліхта́рык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ампервальтме́тр

(ад ампер + вольт + -метр)

электрычны прыбор для вымярэння сілы і напружання току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эле́ктрыка

(н.-лац. electricus = электрычны, ад гр. elektron = янтар)

разм. электрычнасць; электрычнае асветленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Zúleitung

f -, -en

1) тэх. (электры́чны) про́вад

2) (водаправо́дная) труба́

3) давядзе́нне да ве́дама

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)