зако́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Пашкоджанне неарагавелай часткі капыта каня пры коўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разадра́цца, раздзярэцца; зак.

Раздзяліцца на часткі ад рэзкага руху, ад зношанасці. Кашуля разадралася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Ажыццявіць стыкоўку. Састыкаваць магістраль. Састыкаваць часткі судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссек, ‑у, м.

Частка тушы каровы, быка і пад. — мяса верхняй часткі кумпяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unscrew

[ʌnˈskru:]

v.t.

1) адшрубо́ўваць, адкру́чваць

2) расшрубо́ўваць, разьбіра́ць на ча́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Westerner

[ˈwestərnər]

n.

чалаве́к з захо́дняй ча́сткі Злу́чаных Шта́таў або́ Кана́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перагры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; -ы́з, -зла; -зі; -зены; зак., каго-што.

1. Грызучы, раздзяліць на дзве часткі.

П. вяроўку.

2. Пагрызці ўсё, многае.

|| незак. перагрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адбітак з часткі друкарскага набору, яшчэ не звярстанага ў старонкі, а таксама сама частка такога набору.

Чытаць гранкі.

|| прым. гра́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́разка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. гл. выразаць.

2. Тое, што выразана, выразаная частка чаго-н.

Газетная в.

3. Мяса з сярэдняй часткі тушы; філе.

Свіная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)