жор, -у, м.

Перыяд, калі рыба з прагнасцю кідаецца на яду.

Адразу пасля нерасту ў шчупакоў пачынаецца ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галава́сты і галава́ты, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікай галавой.

Галавастая рыба.

2. перан. Здольны глыбока мысліць; разумны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скат², -а, М ска́це, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная марская рыба з плоскім целам і вострым хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвя́ліцца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ліцца; зак.

Стаць абвяленым, падсохнуць.

Рыба абвялілася.

|| незак. абвя́львацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяўру́га, -і, ДМ -ру́зе, мн. -і, -ру́г, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прым. сеўружы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́ба, ‑ы, ж.

Вадзяная пазванковая з непастаяннай тэмпературай цела жывёліна, звычайна пакрыта луской; дыхае жабрамі і мае плаўнікі. Марская рыба. Драпежная рыба. / у знач. зб. І рэчка ёсць. А рыбы, рыбы! Вось дзе, Антось брат, пажыў ты бы! Колас. — Адтуль, адтуль заходзь — там самая рыба ходзіць. Лынькоў. // Мяса гэтай жывёліны; ежа, прыгатаваная з яе. Рыба пад марынадам. Заліўная рыба.

•••

Лятучыя рыбы — рыбы, якія выскокваюць з вады і могуць трымацца некаторы час у паветры, ратуючыся ад драпежных рыб.

Біцца як рыба аб лёд гл. біцца.

Ні рыба ні мяса — пра чалавека, які не мае характэрных індывідуальных якасцей; ні тое, ні сёе.

У каламутнай вадзе рыбу лавіць гл. лавіць.

Як рыба ў вадзе — добра, прывольна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́сяц-ры́ба, месяца-рыбы, ж.

Рыба сямейства скалазубых з кароткім шарападобным целам, якая водзіцца ў цёплых морах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́жык-ры́ба, вожыка-рыбы, ж.

Рыба сямейства двухзубых, якая мае шарападобнае цела, пакрытае шыпамі, як у вожыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aspic [ˈæspɪk] n. жэле́, заліўно́е;

fish in aspic заліўна́я ры́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pond-fish [ˈpɒndfɪʃ] n. са́жалкавая ры́ба;

pondfish culture са́жалкавае рыбаво́дства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)