халмаго́рскі, ‑ая, ‑ае.

Выведзены ў Халмагорах (пра народу жывёл, птушак). Халмагорская парода кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавесішча Стар. Гай для лоўлі птушак; месца, дзе перавешваліся на дрэвах або на пастаўленых калах сеткі для лоўлі птушак (Іпацьеўскі летапіс, 945 г.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ле́тавішча Летняе месцазнаходжанне чалавека, птушак, звяроў, статка (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кажа́н, ‑а, м.

Начная млекакормячая жывёліна з шырокімі перапончатымі крыламі; лятучая мыш. Нячутна носяцца кажаны, кожны раз знячэўку нагадваючы летам птушак. Брыль. А ў цёмных хадах, з сярэдзіны, вяліся кажаны, якіх мы таксама лічылі за птушак. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warble​1 [ˈwɔ:bl] n.

1. hum. пе́сня, мело́дыя

2. шчэ́бет, шчабята́нне (птушак); по́шчак (салаўя)

3. lit. журчэ́нне, цурчэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чарада́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. чаро́ды і (з ліч. 2, 3, 4) чарады́, чаро́д, ж.

1. Рад аднародных прадметаў, жывых істот, якія размяшчаюцца або рухаюцца адзін за адным.

Ч. машын.

Ч. хмар.

2. Статак, гурт жывёл, група птушак, рыб аднаго віду.

Ч. авечак.

Ч. кароў.

Ч. птушак.

3. Гурт, натоўп (людзей).

Ч. хлопчыкаў.

Ч. мужчын.

4. Чарга.

Заўтра яго ч. пасвіць кароў.

5. у знач. прысл. чарадо́й (-о́ю). Адзін за другім; бесперапынна.

Думкі плылі чарадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fowl

[faʊl]

1.

n., pl. fowls or (coll) fowl

а) дзічына́ f., вялі́кія пту́шкі (асабл. сво́йскія)

б) мя́са з гэ́тых пту́шак

2.

v.i.

палява́ць на дзі́кіх птушак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вадапла́ўны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: вадаплаўныя птушкі — агульная назва птушак, якія жывуць на вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валлё, ‑я, н.

Пашыраная частка стрававода ў птушак, малюскаў і насякомых для накаплення ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́р, ‑у, м.

Паступовае пагалоўнае адміранне, масавае выміранне; падзеж жывёлы, птушак, насякомых. Адмор пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)