chestnut [ˈtʃesnʌt] n.
1. кашта́н (плод)
2. кашта́навае дрэ́ва, кашта́н
3. кашта́навы ко́лер
4. infml гняды́/цёмна-ры́жы/руды́ конь
5. : an old chestnut збі́ты, бана́льны жарт/сюжэ́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Пладлі́вы (пладлівып) ’пладавіты’ (Юрч. Вытв.), рус. плод‑ лнвыіі ’які хутка размнажаецца’, ’пладаносны’. Рус.-усх.-бел. лексема. Да пладзіць < плод (гл.). Суфіксальны гук ‑v‑ у спалучэнні -d7- захаваўся дзякуючы далучэнню да ‑л‑ (< і.-е. *-/o- > прасл. +-/ъ) пазнейшага суф.⇉і наступнай марфалагічнай адсорбцыі: *plod‑lb‑ivb > *plo‑dlivbt у той час, як *klad‑ti ’класці’: klad‑іь > (ва ўсх.-слав. мовах) > клаль > бел. клаў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
како́с м бат
1. (плод) Kókosnuss f -, -nüsse;
2. (дрэва) Kókospalme f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
а́йва ж бат Quítte f -, -n (плод); Quíttenbaum m -(e)s, -bäume (дрэва)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бана́н
1. (плод) Banáne f -, -n;
2. (дрэва) Banánenbaum m -(e)s, -bäume
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Рэбрапло́днік ’расліна Pleurospermum’ (Кіс.). Назва ўтворана шляхам асноваскладання ад рабро (гл.) і плод (гл.) паводле знешняга выгляду плода, які мае вострыя канты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ко́стачкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае костачку (у 4 знач.); з костачкай. Костачкавыя плады. // у знач. наз. ко́стачкавыя, ‑ых. Пладовыя расліны, плод якіх мае адну костачку з семем, напрыклад: вішня, сліва, абрыкос.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Малгажа́тка, малгожа́тка ’груша (дрэва і плод)’ (нараўл., Мат. Гом.). Запазычана з польск. małgorzatka ’тс’, якое ад імя Małgorzata ’Маргарыта’ (Варш. сл., 2, 862).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сало́дкі в разн. знач. сла́дкий;
с. мёд — сла́дкий мёд;
с. чай — сла́дкий чай;
~кае малако́ — сла́дкое молоко́;
с. пах — сла́дкий за́пах;
~кія ма́ры — сла́дкие мечты́;
с. сон — сла́дкий сон;
~кія сло́вы — сла́дкие слова́;
◊ забаро́нены плод с. — посл. запре́тный плод сла́док
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Плодзь ’дзіця’ (гом., Нар. Гом.). З *plod‑ь, якое з *plodъ > плод (гл.). Параўн. рус. вяц. плодь, плоди ’маладыя атожылкі ў раслін, што ўюцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)