сімво́ліка, -і, ДМ -ліцы, ж.

1. Сімвалічнае значэнне, што прыпісваецца чаму-н.; выражэнне ідэй, паняццяў або пачуццяў пры дапамозе ўмоўных знакаў (сімвалаў).

С. лічбаў.

С. колераў.

2. зб. Сукупнасць якіх-н. сімвалаў.

Народная с.

|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́длинно нареч. сапраўды́; па-сапра́ўднаму;

по́длинно наро́дное тво́рчество Пу́шкина сапраўды́ наро́дная тво́рчасць Пу́шкіна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Únterrichtswesen

n -s асве́та, наро́дная адука́цыя, навуча́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vólkslied

n -(e)s, -er наро́дная пе́сня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кары́да​2

(ісп. corrido)

народная балада на надзённыя тэмы ў краінах Лац. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сучы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сукі (у 1 знач.), сучкі ​1.

•••

Сучынае вымя — народная назва нарыва пад пахай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалькло́р, ‑у, м.

Вусная народная творчасць. Усе вялікія пісьменнікі ставілі абавязковай умовай літаратурнай працы ведаць скарбніцу народнай творчасці — фальклор. «ЛіМ».

[Англ. folklore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фальклор, гл. Народная творчасць

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лазо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.

1. Адзін з гатункаў канюшыны, які дае два ўкосы ў год.

2. Народная назва лазаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

folklore

[ˈfoʊklɔr]

n.

1) ву́сная наро́дная тво́рчасьць, фальклёр -у m.

2) дасьле́даваньне фальклёру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)