рэйхста́г, -а, м.

У Германіі да 1945 г.: назва парламента, а таксама будынак, у якім засядаў гэты парламент.

Член рэйхстага.

Узняць савецкі сцяг над рэйхстагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сако́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. сокал.

2. Пяшчотная назва юнака, дзіцяці, мужчыны (звычайна ў звароце і нар.-паэт.)

Сынок, с. мой дарагі!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

траці́чны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца трэцяй стадыяй у развіцці чаго-н.

Трацічная форма хваробы.

2. Старая назва першага перыяду кайназойскай эры (спец.).

Т. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ábgeordnetenhaus

n -es, -häuser пала́та дэпута́таў (назва парламента ў Германіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

праўдзі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Назва бальшавіка ў першыя гады выпуску газеты «Правда», цэнтральнага органа РСДРП(б) (1912–1914 гг.), а таксама сучасная назва супрацоўніка газеты «Правда», органа ЦК КПСС.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тата́ры, -аў, адз. тата́рын, -а, м.

1. Народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Татарстан.

2. Назва некаторых цюркамоўных народаў, якія насяляюць асобныя вобласці ў Паволжы, Сібіры і іншых месцах.

3. Назва розных цюркскіх і мангольскіх плямён, якія аб’ядналіся ў 13—15 стст. у адзіную дзяржаву — Залатую Арду.

|| ж. тата́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. тата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

архірэ́й, ‑я, м.

Агульная, неафіцыйная назва для епіскапа, архіепіскапа, мітрапаліта.

[Ад грэч. archieréus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́льма-ма́тэр, ‑ы, ж.

Старадаўняя назва універсітэта ў лексіконе студэнтаў.

[Лац. alma mater — маці-карміцелька.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лал, ‑у, м.

Уст. Старая назва каштоўнага чырвонага каменя шпінелі.

[Перс. lál.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лего́рн, ‑а, м.

Назва пароды яйцаноскіх курэй з белым апярэннем.

[Англ. leghorn ад назвы італьянскага горада Ліворна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)