аграхі́мія, -і, ж.

Навука аб хімічных працэсах у глебе і раслінах, сілкаванні раслін, прымяненні ўгнаенняў і хімічных сродкаў абароны раслін з мэтай атрымання высокіх устойлівых ураджаяў.

|| прым. аграхімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

радыётэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

1. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты і радыёхвалях.

2. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення высокачастотных электрамагнітных ваганняў.

|| прым. радыётэхні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

геало́гія, ‑і, ж.

Навука аб гісторыі і будове зямной кары і месцазнаходжанні карысных выкапняў.

[Ад грэч. gē — зямля і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяхі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае хімічны састаў арганізмаў і ўласцівыя ім хімічныя працэсы.

[Ад грэч. bíos — жыццё і хімія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае фізічныя, хімічныя і інш. ўласцівасці высокіх слаёў атмасферы.

[Ад грэч. aēr — паветра і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыэтэ́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб рацыянальным харчаванні здаровага чалавека. Пытанні дыэтэтыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імунамарфало́гія, ‑і, ж.

Навука аб сістэме клетак, якія забяспечваюць развіццё імунітэту пры інфекцыйных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераўтвара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пераўтварэння. Навука і тэхніка — вялікая пераўтваральная сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сугестало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае розныя спосабы стымулявання скрытых магчымасцей мазгавой дзейнасці чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танатало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае прычыны смерці, клініка-марфалагічныя праяўленні і дынаміку памірання.

[Ад грэч. thánatos — смерць і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)