АЎТАІМУ́ННЫЯ ХВАРО́БЫ,

захворванні, абумоўленыя рэакцыямі імунітэту, што накіраваны супраць уласных тканак і органаў арганізма. Да аўтаімунных хвароб належаць калагеноз, нефрыт, панкрэатыт, сістэмная склерадэрмія, набытая гемалітычная анемія; адна з найб. цяжкіх аўтаімунных хвароб — сіндром набытага імунадэфіцыту (СНІД). Механізм многіх аўтаімунных хвароб вывучаны недастаткова.

т. 2, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэмультыпліка́тар

(ад дэ + лац. multiplicator = які павялічвае)

механізм, які дае магчымасць павялічыць цягавае намаганне аўтамабіля за кошт памяншэння хуткасці руху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паліспа́ст

(гр. polyspastos = які нацягваецца многімі вяроўкамі)

грузапад’ёмны механізм з камбінацыі рухомых і нерухомых блокаў, якія абгінаюцца канатам або тросам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыстасава́нне н.

1. Ánwendung f -, Verwéndung f -; Áusnutzung f -, Gebráuch m -(e)s (карыстанне);

2. (падладжванне) Ánpassung f -;

3. (механізм) гл. прылада

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зрэ́зацца

1. (пра інструмент, механізм і пад.) sich ábnutzen, verschléißen* vi (s);

2. разм. (на экзамене) dúrchfallen* vi (s), dúrchflíegen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гі́ра, ‑ы, ж.

1. Металічны груз пэўнай вагі, які служыць мерай масы (вагі) пры ўзважванні прадметаў. Пудовая гіра. // Спартыўная прылада для гімнастычных практыкаванняў у цяжкай атлетыцы. Практыкаванне з гірамі і штангай.

2. Вісячы груз, які прыводзіць у рух механізм або з’яўляецца процівагай. Гіра насценнага гадзінніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрэгулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Рэгулюючы машыну, механізм, прывесці ў неабходны для работы стан. Майстар сам спусціў і прыправіў форму, сам адрэгуляваў накладку, сам зрабіў заліўку і змазку машыны. Брыль. Люда злуецца: «Няўжо вы не можаце самі адрэгуляваць [сеялку] — падцягнуць сашнікі да штангі?» Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рба

(польск. korba, ад ням. Kurbe)

ручка ў выглядзе загнутага прута, пры дапамозе якой прыводзіцца ў рух які-н. механізм; крывашып.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ламіна́тар

(ад лац. lamina = пласцінка)

механізм для пракатвання паміж валкамі шчыльнай паперы або кардону з мэтай ушчыльнення і надання ім глянцу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыміты́ўны

(лац. primitivus)

1) просты, не складаны па будове, выкананню (напр. п. механізм);

2) недастаткова глыбокі, надта спрошчаны (напр. п. твор);

3) неразвіты (напр. п-ая асоба).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)