гразкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Крыху гразкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпі́ць

1. (крыху) níppen vi, ábtrinken* vt

2. (скончыць піць) áufhören zu trínken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

горст

(ням. Horst = гняздо)

участак зямной кары, абмежаваны тэктанічнымі разрывамі і крыху прыўзняты над суседнімі ўчасткамі, якія аселі (параўн. грабен).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

велікава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху большы, чым патрэбна. Велікаваты каўнер. Велікаватая шапка. // Даволі вялікі. Я ўвайшоў у велікаваты пакой з крыху гарбатаю падлогаю пасярэдзіне. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгаве́цца, -е́юся, -е́ешся, -е́ецца; зак.

1. У веруючых: пасля посту першы раз паесці скаромнага.

2. З’есці ці выпіць чаго-н. смачнага ўпершыню пасля доўгага перапынку (разм.).

Хоць р. крыху.

|| незак. разгаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. разгаве́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надпаро́цца, ‑порацца; зак.

Крыху распароцца. Падшэўка надпаролася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмо́клы, ‑ая, ‑ае.

Крыху мокры. Падмоклае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бруднава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху брудны. Бруднаватая падлога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлустава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху тлусты. Тлуставатае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ма́лаве́ле, малове́ля ’крыху, трошкі’, ігн. ’няцяжка’ (Сцяшк., Сл. Брэс., Сцяшк. Сл., Сцяц., Сл. ПЗБ). З польск. małowiele, małowiela, якія з malo‑nie wiele ’трохі, колькі-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)