паўпрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Упрэгчы ўсіх, многіх. Паўпрагаць коней у сані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэманцёр, ‑а, м.

Спец. уст. Афіцэр дарэвалюцыйнай арміі, які займаўся закупкай коней для войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анаплацэфалідо́зы

(ад анаплацэфаліды)

хваробы коней, аслоў, мулаў, якія выклікаюцца анаплацэфалідамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аргама́к

(кр.-тат. arhamak)

старадаўняя назва ўсходніх пародзістых верхавых коней.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ша́йры

(англ. Shire)

парода буйных цяжкавозных коней, выведзеная ў Англіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шчо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Прыстасаванне для чысткі, мыцця, змятання чаго-н. у выглядзе плоскай калодачкі з густа насаджаным на яе шчаціннем ці іншым матэрыялам.

Ш. для абутку.

Зубная ш.

Ш. для чысткі коней.

2. У коней: частка нагі над капытом і пучок валасоў на гэтым месцы (спец.).

3. Прыстасаванне ў электрамашыне для перадачы току ад вярчальных частак да нерухомых (спец.).

|| памянш. шчо́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчо́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаі́ць, апаю́, апо́іш, апо́іць; апо́ены; зак., каго (што).

1. Празмерна напаіць, даць многа вады, зрабіўшы гэтым шкоду.

А. коней.

2. Атруціць пітвом (уст.).

|| незак. апо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апо́йванне, -я, н. і апо́й, -ю, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазапрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Запрэгчы ўсіх, многіх. Мужчыны хутка пазапрагалі коней. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

Забракаваць усё, многае. Пабракаваць усе дэталі. Пабракаваць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наму́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Захворванне падэшвы капытоў (у коней, валоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)