kania

ж. заал. каня; канюк (Milvus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kobuz

м. заал. каня, канюк (Falco subbuteo)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pęcina

ж. анат. путавая костка (у каня)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hobble [ˈhɒbl] v.

1. кульга́ць, наку́льгваць, чыкільга́ць;

He hobbled along. Ён ішоў кульгаючы.

2. спатыка́цца (на слове)

3. стрыно́жваць (каня)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падду́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад дугой, прымацаваны да дугі. Паддужны званочак.

2. Спец. Дадатковы, дапаможны на які‑н. выпадак (пра каня). // у знач. наз. падду́жны, ‑ага, м. Коннік, які суправаджае каня на скачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

saddle​1 [ˈsædl] n.

1. сядло́;

a flat saddle спарты́ўнае сядло́;

rise in the saddle е́хаць англі́йскай ры́ссю;

leap into the saddle уско́кваць на каня́;

jump out of the saddle саско́кваць з каня́;

2. седлаві́н а ( у горным хрыбце)

♦

be in the saddle кірава́ць; верхаво́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спу́дзіць сов. испуга́ть; спугну́ть; всполоши́ть;

с. каня́ — испуга́ть ло́шадь;

с. пту́шак — спугну́ть (всполоши́ть) птиц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

агло́блі, аглабе́ль, Д агло́блям, адз. агло́бля, -і, ж.

Пара жардзін, прымацаваных канцамі да пярэдняй восі воза, у якія запрагаюць каня.

Прымацаваць новыя а.

◊

Павярнуць аглоблі (разм.) — пайсці, паехаць назад, не дасягнуўшы мэты.

|| прым. аглабе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папру́га, -і, ДМ -ру́зе, мн. -і, -ру́г, ж.

1. Раменны пояс або наогул пояс.

Падперазацца папругай.

2. Частка збруі для ўмацавання падсядзёлка на спіне каня.

|| памянш. папру́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буцэфа́л​1

(гр. Bukephalos = клічка дзікага каня, утаймаванага Аляксандрам Македонскім)

перан. наравісты конь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)