буцэфа́л​1

(гр. Bukephalos = клічка дзікага каня, утаймаванага Аляксандрам Македонскім)

перан. наравісты конь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́нтар​1

(польск. kantar, ад венг. kantár)

аброць без цугляў для прывязвання каня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пужлі́васць ж Fúrchtsamkeit f -; Schréckhaftigkeit f -; Schéuheit f - (пра каня)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спу́таць:

спу́таць каня́ dem Pferd Fúßfesseln ánlegen, das Pferd fésseln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

horse bay

сто́йла, за́гарадка для каня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

horseless

[ˈhɔrsləs]

adj.

бяско́нны, без каня́ (гаспада́рка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прышпо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Ударыць каня шпорамі пад бакі, прымушаючы бегчы хутчэй. Коннікі прышпорылі коней і праз некалькі секунд апынуліся каля сялян. Пальчэўскі. [Андрушка] .. прышпорыў каня і аж угалоп пусціўся па вуліцы. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábgesessen

a спе́шны

~ ! — вайск. злазь! (з каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адсупо́ніць, ‑супоню, ‑супоніш, ‑супоніць; зак., каго-што.

Развязаць супоню, распрагчы каня; рассупоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алю́р, ‑у, м.

Спосаб хады альбо бегу каня (рысь, галоп і інш.).

[Фр. allure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)