хао́с, -у, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бязмерная прастора, стыхія, што існавала да ўзнікнення свету, зямлі і жыцця на ёй.

2. перан. Беспарадак, неразбярыха; блытаніна.

У пакоі х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзе́я, -і, мн. -і, падзе́й, ж.

Тое, што адбылося, тая ці іншая значная з’ява, факт грамадскага, асабістага жыцця.

Гістарычная п.

Сямейная п.

Міжнародныя падзеі.

|| прым. падзе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таталіта́рны, -ая, -ае.

Які характарызуецца поўным панаваннем дзяржавы над усімі бакамі жыцця грамадства, насіллем, знішчэннем дэмакратычных свабод і правоў асобы.

Таталітарная дзяржава.

Т. рэжым.

|| наз. таталіта́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Temperantia est custos vitae (Plato)

Памяркоўнасць ‒ захавальніца жыцця.

Умеренность ‒ хранительница жизни.

Гл.: Modicus...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

жыццеапіса́нне, ‑я, н.

Апісанне чыйго‑н. жыцця; біяграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протагісто́рыя, ‑і, ж.

Кніжн. Дагістарычны перыяд жыцця чалавецтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазабо́йства, ‑а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скараце́чнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць скарацечнага. Скарацечнасць жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрабіётыка

(ад макра- + гр. biotikos = які датычыць жыцця)

навука аб спосабах прадаўжэння жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кры́лле ’плаўнікі рыбы’ (З жыцця). Празрысты семантычны перанос. Гл. крыло 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)