БУДАЎНІ́ЧАЯ КЕРА́МІКА,

матэрыялы і вырабы з керамікі, якія выкарыстоўваюцца ў буд-ве. Да будаўнічай керамікі адносяць сценавыя матэрыялы (цэгла, керамічны камень), матэрыялы для аздаблення фасадаў і ўнутр. паверхняў будынкаў (гл. Аддзелачныя матэрыялы), дахавыя матэрыялы (чарапіца), сан.-буд. вырабы, керамічныя трубы, кіслота- і вогнетрывалыя вырабы (абліцовачныя пліты, вогнетрывалая цэгла і інш.), вырабы спец. прызначэння (клінкер, камень для падземных збудаванняў і інш.).

т. 3, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

э́кспартны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экспарту; звязаны з ім. Экспартныя аперацыі. // Прызначаны для экспарту. Экспартны тавар. Экспартныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабло́н, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Узор, па якім штампуюцца аднолькавыя вырабы.

2. -у, перан. Агульнавядомы, збіты ўзор, штамп, які слепа пераймаюць.

Пазбягаць шаблону ў рабоце.

|| прым. шабло́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

smithwork

[ˈsmɪӨwɜ:rk]

n.

1) кава́льства n.

2) мэталі́чныя вы́рабы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cold cuts

парэ́заныя мясны́я вы́рабы, каўба́сы, хало́дныя заку́скі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

novelties

дро́бныя незвыча́йныя рэ́чы, заба́ўкі; та́нныя ювэлі́рныя вы́рабы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

woodwork

[ˈwʊdwɜ:rk]

n.

1) драўля́ныя вы́рабы

2) сталя́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бімета́лы, ‑аў; адз. біметал, ‑у, м.

Пласцінкі, лісты, дрот і іншыя вырабы, якія складаюцца з двух слаёў розных металаў або сплаваў.

[Ад лац. bis — двойчы і metallum — метал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліццё, ‑я, н.

Спец.

1. Дзеянне паводле дзеясл. ліць (у 4 знач.).

2. зб. Літыя металічныя вырабы. Стальное ліццё. Чыгуннае ліццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маёліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

1. Абпаленая каляровая гліна, накрытая непразрыстай палівай з рысункам.

2. зб. Вырабы з такой гліны.

[Іт. maiolica ад назвы вострава Мальорка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)