тучне́ть несов.

1. (о ком-л.) сыце́ць, тлусце́ць, паўне́ць, гладчэ́ць;

2. (о земле) тлусце́ць, набіра́цца сі́лы;

3. (о колосе, зерне) ядране́ць, наліва́цца, паўне́ць; (о траве) станаві́цца сакаві́тым (больш сакаві́тым, сакаўны́м, больш сакаўны́м, сакаўне́йшым, со́чным, больш со́чным, сачне́йшым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

stosunkowo

адносна; больш-менш; параўнальна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kilkunastostopniowy

больш за дзесяць градусаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праміжу́т Пэўны адрэзак адлегласці, поля; вузкая палоска паміж больш шырокімі (Ветк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

за́паднее нареч. сравнит. ст. на за́хад ад…, больш на за́хад;

за́паднее Москвы́ на за́хад ад Масквы́;

нет, река́ за́паднее не, рака́ больш на за́хад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

се́вернее нареч. сравн. ст. на по́ўнач ад…; больш на по́ўнач;

се́вернее Москвы́ на по́ўнач ад Масквы́;

э́та доро́га се́вернее гэ́та даро́га больш на по́ўнач.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

глыбе́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.

Станавіцца больш глыбокім.

|| зак. паглыбе́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крыхабо́рства, -а, н. (неадабр.).

1. Празмерная дробязнасць, скупасць.

2. Празмерная ўвага да дробязей, што шкодзіць больш важным агульным пытанням.

|| прым. крыхабо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прымно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Яшчэ больш павялічыць, памножыць.

П. грамадскае багацце.

|| незак. прымнажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прымнажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

са́мба¹, нескл., н.

Спартыўная барацьба, якая дапускае разнастайныя эфектыўныя прыёмы і дазваляе аказаць паспяховае супраціўленне больш моцнаму або ўзброенаму праціўніку; самаабарона без зброі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)