ваеннаслу́жачы, ‑ага, м.

Той, хто знаходзіцца на вайсковай службе ў кадравай арміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто адмаўляе рэлігію, не верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памянша́емае, ‑ага, н.

У матэматыцы — назва ліку, ад якога адымаюць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўне́йшы, -ая, -ае.

1.

Выш. ст. да прыметніка даўні.

2. Які адбыўся задоўга да цяперашняга часу; старадаўні.

Даўнейшыя звычаі адышлі ў нябыт.

3. у знач. наз. даўне́йшае, -ага, н. Мінулае, час, які папярэднічаў сучаснаму.

Д. не вернецца ніколі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

defendant

[dɪˈfendənt]

n.

абвінава́чаны -ага m.; падсу́дны -ага m., падсу́дная f.; адка́зьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рухомагру́дыя, ‑ых; адз. рухомагрудае, ‑ага; н.

Група земнаводных, да якой належыць сямейства жаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склада́емае, ‑ага, н.

У матэматыцы — велічыня (лік), якая складваецца з другой велічынёй (лікам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дварэ́цкі, ‑ага, м.

Старшы слуга ў панскім доме, які загадваў гаспадаркай і кіраваў прыслугай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піянерважа́ты, ‑ага, м.

Кіраўнік піянерскага атрада або дружыны. Юнак быў старшым піянерважатым школы. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыльнапаліты́чны, ‑ага, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, які знаходзіўся ў ссылцы па палітычнай справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)