шарку́н, ‑а, м.

Пагард. Пусты свецкі чалавек, які валодае толькі знешнім бляскам і вытанчанасцю манер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмакрат, ✂, м.

  1. Прыхільнік дэмакратыі.

    • Рускія рэвалюцыйныя дэмакраты.

  2. Член дэмакратычнай партыі.

  3. Чалавек дэмакратычнага (у 2 знач.) укладу жыцця, поглядаў (уст.).

|| ж. дэмакратка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

езуіт, ✂, м.

  1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».

  2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.

|| ж. езуітка, ✂.

|| прым. езуіцкі, ✂.

  • Е. ордэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

злачынец, ✂, м.

Чалавек, які робіць або зрабіў злачынства.

  • Ваенны з. (асоба, якая ў ходзе вайны робіць злачынства супраць чалавецтва).

|| ж. злачынка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

каверзны, ✂ (разм.).

  1. Які робіць каверзы, схільны да іх.

    • К. чалавек.

  2. Які заключае ў сабе каверзу, заблытаны, складаны.

    • Каверзнае пытанне.

|| наз. каверзнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стратэг, ✂, м.

Чалавек, які валодае стратэгіяй, знаўца стратэгіі (у 1 і 2 знач.).

  • С. рэвалюцыі (перан. вопытны палітычны і рэвалюцыйны дзеяч; высок.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стрыманы, ✂.

  1. Які ўмее валодаць сабой, умее стрымацца, не рэзкі.

    • С. характар.
    • С. чалавек.

  2. Пазбаўлены пыхі, шырокай гасціннасці.

    • С. прыём.

|| наз. стрыманасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сумленны, ✂.

  1. Які валодае высокімі маральнымі якасцямі, пачуццём адказнасці перад іншымі.

  2. Бездакорны ва ўсіх адносінах чалавек.

    • С. грамадзянін.
    • С. працаўнік.

|| наз. сумленнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сучаснік, ✂, м.

Чалавек, які жыве ў адзін і той жа час з кім-, чым-н.

  • Мы — сучаснікі вялікіх падзей.

|| ж. сучасніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сіпаты, ✂.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.).

  • С. голас.
  • С. чалавек (з прыглушаным хрыплым голасам).

|| наз. сіпатасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)