Памята́ць тое ж, што і помніць (гл.), памя́тка, памятлі́вы, памяткі́, памяту́шчы. Дэрыват ад па́мяць з суф. ‑atʼ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны; незак., што (разм.).

Тое, што і горбіць.

Г. плечы.

|| зак. згарба́ціць, -ба́чу, -ба́ціш, -ба́ціць; -ба́чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаро́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і агароднік.

|| ж. гаро́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. гаро́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гравіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і гравёр.

|| ж. гравіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гравіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць; незак.

Тое, што і грубіяніць.

|| зак. нагрубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́знуць, -ну, -неш, -не; груз, гру́зла; -ні; незак.

Тое, што і гразнуць.

|| зак. загру́знуць, -ну, -неш, -не; загру́з, -зла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

домаўла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і домаўладальнік.

|| ж. домаўла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. домаўла́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падагу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Тое, што і падагульніць.

|| незак. падагу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падагу́льванне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

Тое, што і кастрыраваць.

|| зак. вы́пакладаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. паклада́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рабаўла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і рабаўладальнік.

|| ж. рабаўла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. рабаўла́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)