недаву́к м, недаву́чка м, ж разм vórzeitiger Schúlabgänger;

2. (мала дасведчаны чалавек) Hálbgebildete (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пажылы́ bejáhrt, betágt;

пажылы́ ўзро́ст vórgeschrittenes Álter;

ён ужо́ пажылы́ чалаве́к er ist schon ein älterer Mann

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

празаі́чны

1. літ in Prósa, Prósa-;

2. перан prosá¦isch, alltäglich;

празаі́чны чалаве́к Prosá¦iker m -s, -, tróckener Álltagsmensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прапа́шчы разм verlóren;

прапа́шчы чалаве́к ein verkómmener [únverbesserlicher] Mensch;

прапа́шчая спра́ва éine únrettbar verlórene Sáche; éine hóffnungslose Ángelegenheit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чалаве́ча м (кл. ф ад чалавек, вокліч, які часцей за ўсё выражае здзіўленне) Ménschenkind n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чацвёра ліч vier;

іх было́ чацвёра sie waren zu viert;

прыйшло́ чацвёра чалаве́к es kamen vier Persónen [Mann]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мяня́ла, ‑ы, м.

1. Чалавек, які займаецца разменам і абменам грошай за пэўныя працэнты.

2. Разм. Той, хто займаецца абменам адных рэчаў на другія. Чалавек, што драмаў у крэсле, прыўзняў з твару капялюш, прамармытаў: — Мянялы, што-небудзь выменяць прыйшлі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́рак, сарака, ліч. кольк.

Лік і лічба 40. Да сарака дадаць пяць. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 40. Гаспадар хаты быў чалавек год пад сорак. Чорны. Зараз у сталоўцы магло свабодна абедаць чалавек сорак. Колас.

•••

Нагаварыць сорак бочак арыштантаў гл. пагаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злапо́мны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і злапамятны. Лявон Нарбутовіч быў чалавек злапомны і помслівы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зача́ўраць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Зачахнуць, змарнець. Зусім зачаўраў чалавек, аб’ехаў — што шкілет. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)