Verbum

апало́гія, -і, ж. (кніжн.).

Непамернае ўсхваленне, абарона каго-, чаго-н.

|| прым. апалагеты́чны, -ая, -ае.

архітэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па архітэктуры; дойлід.

|| прым. архітэ́ктарскі, -ая, -ае.

арыёза, нескл., н.

Невялікая лірычная арыя, якая чаргуецца з рэчытатывам.

|| прым. арыёзны, -ая, -ае.

асяцёр, асятра́, мн. асятры́, асятро́ў, м.

Тое, што і асетр.

|| прым. асятро́вы, -ая, -ае.

ато́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каралавы востраў кольцападобнай формы.

|| прым. ато́лавы, -ая, -ае.

аўся́ніца, -ы, ж.

Кармавая расліна з сямейства злакавых.

А. лугавая.

|| прым. аўся́нічны, -ая, -ае.

аўто́л, -у, м.

Змазачнае масла для аўтамабільных і трактарных рухавікоў.

|| прым. аўто́лавы, -ая, -ае.

ацёл, -у, м.

Роды ў каровы і некаторых іншых жвачных.

|| прым. ацёлачны, -ая, -ае.

ацэтыле́н, -у, м.

Бясколерны гаручы газ, злучэнне вугляроду з вадародам.

|| прым. ацэтыле́навы, -ая, -ае.

аэрало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае ўласцівасці высокіх пластоў атмасферы.

|| прым. аэралагі́чны, -ая, -ае.