Verbum

прадаве́ц, -даўца́, мн. -даўцы́, -даўцо́ў, м.

1. Работнік магазіна, гандлёвага прадпрыемства, які прадае тавар пакупнікам.

П. марожанага.

2. Чалавек, які прадае што-н.

П. кветак.

|| ж. прадаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

прысто́йны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае правілам прыстойнасці (у 2 знач.); добра выхаваны, сумленны.

П. малады чалавек.

2. Дастаткова добры; дастатковы па велічыні.

П. касцюм.

Прыстойная адлегласць.

|| наз. прысто́йнасць, -і, ж.

прышэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

1. Прышлы, не тутэйшы чалавек.

2. часцей мн. У навуковай фантастыцы: іншапланецянін, які прыляцеў на Зямлю.

Прышэльцы з космасу.

|| ж. прышэ́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц.

здо́льнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Прыродны дар, таленавітасць.

Чалавек з вялікімі здольнасцямі.

2. Уменне, а таксама магчымасць утвараць якія-н. дзеянні.

З. рухацца.

Прапускная з. дарог.

Пакупная з. насельніцтва.

пале́на, -а, мн. -ы, -ле́н, н.

1. Кавалак распілаванага і рассечанага бервяна на паліва.

Асінавае п.

2. перан. Непаваротлівы, тупы чалавек (лаянк.).

|| памянш. пале́нца, -а, мн. -ы, -аў (да 1 знач.).

пасту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які пасе статак.

|| памянш.-ласк. пастушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| ж. пасту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. пастухо́ўскі, -ая, -ае.

акураты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які вызначаецца акуратнасцю ў працы, бездакорнасцю ў паводзінах, ахайнасцю адзення і пад.

|| ж. акураты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

ба́цькаўшчына, -ы, ж.

1. Краіна, дзе чалавек нарадзіўся, грамадзянінам якой ён з’яўляецца.

Любоў да Бацькаўшчыны.

2. Месца, родны куток, дзе нарадзіўся і вырас хто-н.

Малая б.

3. Набытак бацькі, спадчына.

абадра́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (разм.).

1. Чалавек, які ходзіць у падраным, зношаным адзенні.

2. Басяк, валацуга.

Развялося абадранцаў, страх колькі.

|| ж. абадра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

інтуі́цыя, -і, ж.

1. Чуццё, тонкае разуменне, пранікненне ў самую сутнасць чаго-н.

Чалавек багатай інтуіцыі.

2. Непасрэднае пазнанне ісціны без дапамогі вопыту і лагічных вывадаў (спец.).

|| прым. інтуіты́ўны, -ая, -ае.