све́чнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
све́чнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тангу́ты, ‑аў;
Качавое насельніцтва Тыбецкага нагор’я ў правінцыі Цінхай Кітайскай Народнай Рэспублікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыцца́тка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́ташні, ‑яя, ‑яе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыбе́тцы, ‑аў;
Карэннае насельніцтва вобласці Тыбет у Кітайскай Народнай Рэспубліцы і некаторых сумежных раёнаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удву́х,
У колькасці двух мужчын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узва́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца;
Вызначыць сваю вагу пры дапамозе вагаў; зважыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фантазёрскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фантазёра; уласцівы фантазёру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чатырохсло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з чатырох слоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шансане́тка, ‑і,
1. У дарэвалюцыйным і замежным тэатры — эстрадная песенька жартаўлівага, часта фрывольнага зместу.
2. Спявачка, якая выконвае такія песні.
[Фр. chansonnete.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)