све́чнік, ‑а, м.

Абл. Падсвечнік. Унь пакой.. Хіба так можна? Свечка ў свечніку стаіць на падлозе. Паласатая, як арыштанцкая калашына. Цёмная частка — светлая частка, цёмная — светлая. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тангу́ты, ‑аў; адз. тангут, ‑а, М ‑гуце, м.; тангутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. тангуткі, ‑так; ж.

Качавое насельніцтва Тыбецкага нагор’я ў правінцыі Цінхай Кітайскай Народнай Рэспублікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыцца́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн.так; ж.

Разм. Тое, што і трыццацірублёўка. // Назва розных прадметаў (аўтобус, тралейбус маршруту № 30 і пад.), якія нумаруюцца лічбай 30.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ташні, ‑яя, ‑яе.

Разм. Тое, што і тутэйшы. — Я ўсё гляджу на цябе, — зноў пераходзячы на «ты», пачаў дзядзька, — дык ты ці туташні, ці так адкуль? Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыбе́тцы, ‑аў; адз. тыбецец, ‑бетца, м., тыбетка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. тыбеткі, ‑так; ж.

Карэннае насельніцтва вобласці Тыбет у Кітайскай Народнай Рэспубліцы і некаторых сумежных раёнаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удву́х, прысл.

У колькасці двух мужчын. Віця папрасіў, каб з ім адпусцілі і Федзю. — У яго нікога няма. А так мы з’ездзім разам, удвух будзе весялей... Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узва́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Вызначыць сваю вагу пры дапамозе вагаў; зважыцца. На вагі не адважыцца Ісці сама «мадам» [свіння]. Не так і лёгка ўзважыцца Трынаццаці пудам! Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фантазёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фантазёра; уласцівы фантазёру. [Максім:] — Добрая рамантыка не перашкаджае быць добрым рэвалюцыянерам. [Стараста:] — Добрая — так, а пустая і фантазёрская, мне здаецца, шкодзіць. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохсло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з чатырох слоў. Так узніклі двухслоўныя (трох- і чатырохслоўныя) найменні, якія давалі магчымасць адрозніваць асобы, што насілі аднолькавае імя, індывідуалізавалі іх. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шансане́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн.так; ж.

1. У дарэвалюцыйным і замежным тэатры — эстрадная песенька жартаўлівага, часта фрывольнага зместу.

2. Спявачка, якая выконвае такія песні.

[Фр. chansonnete.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)