1. Які мае вялікае значэнне, важныя вынікі, значны ўплыў на каго‑, што‑н. Шматзначная падзея. □ Усё, што датычыла Іры, было для мяне тады шматзначнае, напоўненае незвычайным сэнсам.Марціновіч.
2. Які робіць намёк на што‑н. важнае; які пра многае гаворыць. Надзя.. не вытрымлівала шматзначнага і ў той жа час іранічнага позірку бацькі.Лынькоў.Кірэй з нейкай шматзначнай усмешкай засаджвае цыгарэту ў грудную кішэньку Антосевага пінжака.Дамашэвіч.
3. У матэматыцы — які складаецца з многіх лічбавых знакаў. Шматзначная лічба.
4. У мовазнаўстве — які мае многа значэнняў. Шматзначнае слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бу́чыць ’заліваць бялізну лугам’ (Бяльк.), бук ’бочка, у якой заліваюць бялізну лугам’ (Бяльк.). Рус.би́чить ’тс’. Запазычанне з с.-н.-ням.bûken ’тс’ (ням.bauchen; да герм. сувязей ням.слова і этымалогіі гл. Клюге, 56). Мацэнаўэр, Cizí sl., 121 (але памылкова аб паходжанні ням.слова); Бернекер, 99; Фасмер, 1, 256. Шанскі (1, Б, 242) хоча бачыць тут славянскае гукапераймальнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бу́рнас. Гл. бурно́с. Можна меркаваць, што націск у слове бу́рнас сведчыць аб паходжанні ўласна гэтай формы слова з польскай мовы (параўн. польск.burnos, burnus). Аб гэтым сведчыць і геаграфія словабу́рнас (зах., Сцяшк. МГ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рахапе́цце (ръхапе́цьця) ’дробныя рэчы, манаткі’ (дзісн., Нар. сл.). Складанае слова, дзе першая частка рах(а) — хутчэй за ўсё звязана з раха (гл.) ці рахацца (гл.), а другая з пяць ’напінаць’ (гл.). Параўн. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Напітошыць ’напхаць’ (кап., Нар. словатв.). Гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гальва́ ’кручок на ворчыку’ (Сцяц. Словаўтв.). Няяснае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раджэ́й ’радзей’ (Юрч. CHJI). Дыялектная форма словарадзе́й.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Растаро́плівацца (растаро́плювацца) ’развідняць’ (Ян.). Магчыма, да папярэдняга слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тхланіцьіран. ‘забяспечваць’ (Абабур.). Няясна; гл. наст. слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Éhre
f -, -n
1) го́нар
2) паша́на
auf ~! — сло́ва го́нару!
damít kann mann kéine ~ éinlegen — гэ́та не ро́біць го́нару
die létzte ~ erwéisen* — адда́ць апо́шні доўг
er fühlte sich in séiner ~ gekränkt — яго́ го́нар задзе́ты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)