zótteln

vi ледзь ісці́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúckeln

vi ісці́ [е́хаць] трушко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gęsi

гусіны;

~a skórka — гусіная скура;

iść ~ego — ісці адзін за адным; ісці гужам, цугам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інтэрва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Адлегласць, прамежак часу паміж чым-н.

І. паміж радкамі (машынапісу). Ісці з пэўным інтэрвалам.

2. У музыцы, акустыцы: суадносіны двух гукаў па вышыні (спец.).

|| прым. інтэрва́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лагчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

1. Нізкае месца сярод адхонных схілаў; лог.

Ісці лагчынай.

2. Нізіна.

Вёска знаходзілася ў лагчыне.

|| памянш. лагчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лагчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перадава́ць, ’ісці, ехаць наперадзе’ (Нас.), піръдува́ць ’мітусіцца, перашкаджаючы ісці іншым’ (ушац., Нар. лекс.). Да пе́рад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нату́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Наравіцца, упірацца. Конь натурыцца і не хоча ісці. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самахо́дам, прысл.

Разм.

1. Пехатой. Ісці самаходам.

2. Сваім ходам (пра спосаб адпраўкі машын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сці-сці ’падзыўныя для авечак’ (петрык., ДАБМ, камент., 896). Няясна, магчыма, ісці (гл.), параўн. сьці ’ісці’ (Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кильва́тер мор. кільва́тар, -ра м.;

идти́ в кильва́тер (кильва́тере) ісці́ ў кільва́тар (кільва́тары);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)