угаво́ршчык, ‑а, м.

Разм., часцей іран. Той, хто ўмее ўгаворваць. [Алена:] — Ліха на іх, думала, што адразу на аперацыйны стол пакладуць, а яны ўгаворваць узяліся. Угаворшчыкі!.. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ген м біял Gen n -s, -e (часцей pl);

узаемадзе́янне генаў Gén¦interaktion f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

убу́хаць разм (шмат укласці – часцей пра грошы) zu viel áusgeben* vt, veráusgaben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

апо́крыф м рэл (непрызнаны тэкст Бібліі) Apokrýph n -(e)s, -en (часцей pl)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

недано́сак м

1. Frühgeburt f -, -en;

2. часцей мн:

недано́скі разм ábgetragene Kléidung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

раба́к м заал Éingeweidewurm m -(e)s, -würmer; Helmínthe f -, -n (часцей pl)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

owijacz

м. (часцей у мн.~е) абмоткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drzewołaz

м. часцей мн.

~y тэх. кошкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

плява́цца, плююся, плюешся, плюецца; плюёмся, плюяцеся; незак.

1. Выкідваць, выдаляць з рота сліну, макроту і пад. Усё радзей і радзей выходзіў за вёску ў сасняк Захар’я, усё часцей і часцей кашляў і пляваўся крывёю. Пянкрат. // Пырскаць слінай у час размовы.

2. Пляваць адзін на аднаго.

3. перан. Выказваць нездавальненне чым‑н., абурэнне. Як ні пляваўся, ні лаяўся [дзед], а давялося на гэты раз схадзіць ужо ў сельсавет. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуа́ў, зуава, м.

Гіст.

1. Салдат французскіх каланіяльных войск, якія фарміраваліся з жыхароў Паўночнай Афрыкі і французскіх дабравольцаў.

2. Салдат наёмных стралковых часцей у арміі султанскай Турцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)