сярэднесібі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сярэдняй часткі Сібіры. Сярэднесібірскі клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dwoić

незак.

1. падвойваць;

2. дваіць; дзяліць на дзве часткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рассячы́ і рассе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. каго-што. Секучы, раздзяліць на часткі.

Р. палена.

2. што. Нанесці глыбокую рану, парэз чым-н. вострым.

Р. палец.

Р. нагу.

3. перан., што. Моцным рухам прарэзаць, раздзяліць, раз’яднаць.

Баржа рассекла водную гладзь.

Рака рассекла луг на дзве часткі.

Р. армію праціўніка.

|| незак. рассяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. рассяка́нне, -я, н. і рассячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́лісты, -ая, -ае.

1. З выпнутымі жыламі, вялікай колькасцю сухажылля.

Жылістае мяса.

2. Мускулісты, сухарлявы (пра чалавека, часткі яго цела).

Жылістыя рукі.

3. Дужы, вынослівы (разм.).

|| наз. жы́лістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

храсто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Гнуткая і шчыльная злучальная тканка арганізма пазваночных жывёл і чалавека, якая ўтварае некаторыя часткі шкілета і дыхальных шляхоў.

|| прым. храстко́вы, -ая, -ае.

Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́ць, дваю́, дво́іш, дво́іць; незак., што.

1. Паўторна ўзорваць, пераворваць.

Д. поле.

2. Падзяляць на дзве часткі (спец.).

Д. скуры.

|| зак. падво́іць, -во́ю, -во́іш, -во́іць; -во́ены.

|| наз. двае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Мераючы, вызначыць межы, падзяліць на часткі згодна з велічынёй чаго-н.

Р. зямлю.

|| незак. разме́рваць, -аю, -аеш, -ае і размяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыхатамі́я, ‑і, ж.

1. Паслядоўнае дзяленне цэлага на дзве часткі, потым кожнай часткі зноў на дзве і г. д.

2. У батаніцы — тып разгалінавання раслін, пры якім кожная галінка дзеліцца на дзве новыя і г. д.

[Грэч. dicha — на дзве часткі і tomē — сячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́сціся сов., прям., перен. распа́сться; (прийти в состояние полного разлада, расстройства — ещё) развали́ться;

р. на састаўны́я ча́сткі — распа́сться на составны́е ча́сти;

драмгурто́к ~па́ўся — драмкружо́к распа́лся;

мале́кула ~па́лася на састаўны́я ча́сткі — моле́кула распа́лась на составны́е ча́сти;

сям’я́ ~па́лася — семья́ распа́лась (развали́лась)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)